ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)

      Συνέχεια - ανταπόδοση της επίσκεψης της παρέας μας (Ασημάκης, Βαγγελίτσα, Λενάκος και η αφεντιά μου) στο Πυργάκι  (κλικ ΕΔΩ) και της ζεστής φιλοξενίας από τον Μήτσο και την Τάνια Κουκουλά  ήταν η επίσκεψη αυτών προχτές της Σωτήρως στα μέρη μας. Με τη σειρά μας οικοδεσπότες.

Ο Περικλής με τη γυναίκα του (δεξιά)
και η φαμίλια του αδελφού του απέναντι.

   Πρώτη συνάντηση στις 11.30 π.μ στη γωνία στο Καλονερό και βουρ προς στο Σιδηρόκαστρο όπου ήταν και η πρώτη μας στάση στη βαθιά σκιάδα των μουριών στο κέντρο του χωριού. Πολλά είχαμε να πούμε και πάντα με τον Μήτσο πρώτο βιολί ήρθε το μεσημέρι και ροβολήσαμε μέσω Αυλώνας προς το ωραίο και γραφικό Ρίπεσι όπου καταλήξαμε στην ταβέρνα του Περικλή. Πραγματικά αυτή η ταβέρνα είναι το κάτι άλλο, από κάθε πλευρά. Το κάθε φαγητό καλύτερο από τα άλλα. Μαγεία!!!  
(κλικ ΕΔΩ)

Σήμερα του Σωτήρος τιμήσαμε τον παραδοσιακό μας βακαλάο μαζί με άλλα θεσπέσια εδέσματα, χειροποίητες πίτες και μετά άφθονου άκρατου οίνου, μια και είναι πατροπαράδοτο έθιμο όλα τα νοικοκυριά τούτη μέρα να μαγειρεύουν ψαρικό και δη παστό βακαλάο ή μπακαλιάρο κατά την δική μας καθομιλουμένη.  Υπόψη ο παστός μπακαλιάρος εκείνα τα αλησμόνητα αλλοτινά χρόνια  ήταν ένα από τα πιο προσφιλή, συνηθισμένα τρόφιμα, καθότι ήταν και φτηνός και συνδύαζε την καλή γευστικότητα με την υψηλή θρεπτική αξία. Θυμάμαι που λέτε τότε στο παντοπωλείο του πατέρα μου ο μπακαλιάρος με το ρέγγο ήταν τα πιο δημοφιλή ψώνια για όλο τον κόσμο. Χρέος όμως έχω να συμπεριλάβω σε αυτή την κατηγορία και το κορνεμπίφ(κοσέρβα με βοδινό κρέας) αλλά και τις παστές σαρδέλες Καλονής. 

Η παρέα μας: Δημητράκης-Τάνια,
Ασημάκης-Βαγγελίτσα και η αφεντιά μου

Μη ξεφεύγουμε όμως και πολύ από την παρέα.... .Είναι σοβαρή παράλειψη δε να μην αναφέρω τα λαχταριστά σύκα που είχε φέρει ο Μήτσος και η Τάνια. Αλλά κάτι σύκα πεντανόστιμα, σκέτη γλύκα,  μελιτζανόσυκα τα ονόμασαν. Τα τιμήσαμε κι αυτά δεόντως. 

    Αφού φάγαμε λοιπόν και ήπιαμε, ευχαριστημένοι στο έπακρο σιγά-σιγά κατά το απομεσήμερο, μέσω Κοπανάκι, κατεβήκαμε στον Παλιό Νερόμυλο, στην Κυπαρισσία για τα σχετικά ...ευστόμαχα.     Εννοείται ότι ο μεγάλος ¨παραμυθατζής" ο ακατάβλητος Κουκουλάς, ήταν ο πρωταγωνιστής της παρέας και εδώ έχοντας εκατέρωθεν τις δύο γλυκύτατες κυρίες, την Τάνια και τη Βαγγελίτσα. Δυστυχώς ο Λενάκος μας άφησε για άλλα λιμέρια, όπου επιτελεί στη Ραφήνα άλλο έργο, γονικής ανάγκης και ιερής υποχρέωσης!   Τι να κάνουμε η ενενήντα τετράχρονη κυρά-Κατίνα, η μητέρα της, αν και είναι μια χαρά και κάθε πρωί αγιάζει και αγιάζεται γονυπετούσα, σε όλους τους Αγίους και τις Αγίες της Ραφηνούλας, χρειάζεται τη σχετική εποπτεία. Και όπως κάθε τόπος με Μικρασιάτες δεν έχει και ολίγους τέτοιους και μάλιστα ισχυρίζονται ότι οι λατρευτές και θαυματουργές εικόνες είναι φερτέ ς από τις χαμένες πατρίδες. 

Ο Παλιός Νερόμυλος

   Τον Παλιό Νερόμυλο γεμίζει η χαρούμενη και γελαστή εικόνα του καλού φίλου Νάσου. Καλοσυνάτος άνθρωπος! Και έτσι που λέτε, με αυτά και με τάλλα, αργά το απόγιομα οι Κουκουλαίοι πήραν το δρόμο για το Πυργάκι στη Μεσσηνία και εμείς για την έδρα μας...στην Ηλεία..Είχαμε διανομαρχιακή συνάντηση στα σύνορα, παρά τη Νέδα.
       Τελειώνω με την ευγενή σύσταση να διαβάσετε τα δυο βιβλία του Κουκουλά που είναι ξεχωριστά και μοναδικά σε ολόκληρο το λογοτεχνικό "ρεπερτόριο". Το πρώτο έχει τίτλο "ΤΑ ΦΟΡΤΗΓΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ" και το δεύτερο "ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ" 
Θα με θυμηθείτε.....

[ Έπονται πολλές φωτογραφίες με τον φακό της Τάνιας]