ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ, ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

       卤Βεβαίως η όλη ιστορία με τους κτηνιάτρους και τις φαρμακευτικές εταιρείες, ως προς τις διάφορες μορφές... δοσοληψίας δεν έχει ούτε την έκταση ούτε τις διαστάσεις του φαινομένου  με τους γιατρούς. Όμως σε πολύ μικρό ποσοστό έχει περίπου  το ίδιο ποιοτικό..ταμπεραμέντο και τον εν μέρει  εκμαυλισμό συνειδήσεων.

    Αφού τελείωσα το στρατό λοιπόν, εκεί γύρω το 1980 δούλεψα για μια τετραετία ως κτηνίατρος στα χοιροστάσια στου Βαβούλη στο Άργος και στου Μάρκελου στην Κόρινθο. Πολλά θυμάμαι για εκείνα τα χρόνια αλλά ακόμα δεν μου φεύγει  από το νου εκείνη η έντονη μυρωδιά, η γουρουνίλα  ανακατεμένη με την χαρακτηριστική εξίσου βαρβατίλα από τους κάπρους.

     Το 1984 διορίστηκα στο Αγροτικό Κτηνιατρείο Ανδραβίδας όπου έμεινα μια εφταετία. Μια και το έφερε η κουβέντα στην Ανδραβίδα, αν και πηγαινοερχόμουν κάθε βδομάδα στην Αθήνα, στην οικογένεια, ίσως πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Έκανα πολλούς καλούς φίλους (1) και έτυχα μεγάλης φιλοξενίας και εκτίμησης από όλους και συμμετείχα σε όλα τα δρώμενα της πόλης.

   Εκείνα λοιπόν τα χρόνια, που είχα την ηλικία του Χριστού, μου έτυχαν πολλές και διάφορες εμπειρίες με ανθρώπους κάθε καρυδιάς καρύδι αλλά και με όλα τα είδη των ζώων που ήταν και το αντικείμενο της εργασίας μου. Τότε το κράτος επιδοτούσε τα φάρμακα, κάψουλες για τις παρασιτώσεις (ταινίαση, διστομίαση κοινώς χλαπάτσα) των αιγοπροβάτων που συνταγογραφούσαμε κάθε τρίμηνο.  

    Σε αυτό το επίπεδο γινόταν το έλα το εξής νταραβέρι με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Πολλές υπήρχαν τότε, θυμάμαι ότι έκαναν  τη μεγαλύτερη θραύση η   CEVA και η VETERIN (2) και κυρίως η δεύτερη που ήταν Ελληνική, με έδρα κάπου στον Ασπρόπυργο. Το 90% των φαρμάκων που κυκλοφορούσαν τότε, και δη των αντιπαρασιτικών, ήταν προϊόντα της  Veterin. Κάθε 2 με 3 μήνες περνούσαν στα κτηνιατρεία διάφοροι οι εκπρόσωποι των φαρμακευτικών εταιρειών. Άφηναν τα διαφημιστικά τους φυλλάδια και καμιά φορά κανά ενέσιμο φάρμακο. Από τη Veterin όμως περνούσε ο Ηρακλής, το ίδιο το αφεντικό, με τη Μερσεντές του.  
   Αναφέρω τη δική μου εμπειρία και  ότι λεγόταν στην ¨πιάτσα". 

   Λοιπόν δεν ξέρω πώς τύχαινε και ερχόταν στην Ανδραβίδα μεσημέρι, εκεί κοντά στο τέλος του ωραρίου. Δύο ή τρεις φορές με πήρε με την αμαξάρα του και πήγαμε κάτω στην Κυλλήνη. Αξέχαστες μου είναι οι ψαρούκλες, τα  όστρακα και τα μαλάκια που μαζί με τον διονυσιακό χυμό της αμπέλου μας έφερναν σε ...αλλότροπες υπερβατικές καταστάσεις και Παν-νικές μεθέξεις.Από κοντά και το αυτεξούσιο κόντρα στην εξουσία και Αλλαγή των πρασινοφρουρών,  που τότε έδιναν και έπαιρναν και στην επαρχία. 
   Να μην πλατειάζω όμως, κάπως έτσι ήταν η δική μου  ....συμμετοχή. Όμως άλλη νύξη δεν μου είχε κάνει ποτέ. Τη τρίτη φορά το έβαλα αμέτι μωχαμέτι και δεν ξαναπήγα.

   Βεβαίως εκείνη την εποχή μεταξύ των συναδέλφων αιωρούνταν διάφορα ...κοτσομπολιά. Λεγόταν ότι στην Κρήτη τα νταραβέρια με διάφορους συναδέλφους έφθαναν ..αλλού, ακόμα και λάστιχα του αυτοκινήτου άλλαζαν ...επί πιστώση. 
     Αλήθεια πώς περνούν τα χρόνια! Πάνε περί τα 30 χρόνια κι ακόμη από τότε..... 
     Βεβαίως κόκκοι στη άμμο μπροστά στα τωρινά σκάνδαλα.

     Αργότερα στην Αθήνα είχα μια άλλη εμπειρία με τους γιατρούς τούτη φορά. Ίσως θα πηγαίνουν πάνω από  δεκαπέντε με είκοσι χρόνια. Πήγαινα περιοδικά στο Κέντρο Υπέρτασης στο Ιπποκράτειο, όπου μετά από μια περίοδο μου διπλασίασαν  την ημερήσια δόση στο Co-Diovan (Novartis), από ένα στα δύο χάπια. Εκεί επικεφαλής και υπεύθυνος ήταν ένας επιμελητής, αλλά τους ασθενείς μας εξέταζαν διάφοροι άλλοι γιατροί, αυτός όμως ήταν σταθερός κι ακλόνητος στο γραφείο του. Στην άλλη μου επίσκεψη, μετά από 2-3 μήνες ο τύπος έλειπε εντελώς επειδή τον απέπεμψαν για ένα σκάνδαλο, πράγμα που το έθαψαν. Απλώς έμαθα ότι ο τύπος τα έπαιρνε από την εταιρεία χοντρά και εξαφανίσθηκε, τη δε δόση μου την επανέφεραν κανονικά. Υπερτιμολόγηση 100% άλλης μορφής. 

Μπαλί

Αυτά...

     Τελειώνοντας αυτή την ιστορία τώρα που όλη η κοινωνία ασχολείται με τη Novartis, φαντάζομαι πόσοι και πόσοι γιατροί στην περιοχή μας είναι νοβαρτόμπλεγμένοι. Θα έχει μεγάλη πλάκα να βγουν τα ονόματα όλα στη φόρα, από τις μίζες μέχρι τα ταξιδάκια για ...συνέδρια του κώλου σε μέρη μακρινά και νησιά ξωτικά. 

    Φαντάζομαι πως θα τρέμει η καρδούλα τους στο ενδεχόμενο της αποκάλυψης. Έστω και στο τέλος δεν ανακοινωθούν τίποτα, ονόματα  κι αυτό όμως το χτυποκάρδι δεν είναι και λίγο!!!

(1) Έχω υποχρέωση ψυχής να ανασύρω στη μνήμη, τιμώντάς τους τρεις καρδιακούς φίλους, στο Άργος τον Γιάννη Ρηγόπουλο και τον Ανδρέα Κατσαούνη (κλικ ΕΔΩ) και στην Ανδραβίδα τον αξέχαστο Νίκο Χολέβα (κλικ ΕΔΩ)που δυστυχώς έφυγαν νωρίς
 (2) Η VETERIN ήταν μια εταιρεία με 4 μετόχους. Ο μεγαλομέτοχος ήταν ο Ηρακλής, μακαρίτης νέος, και από τους άλλους τρεις θυμάμαι  τον Λάζαρο (από το Χιλιομόδι, το θυμάμαι αν και δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου , τουναντίον), γιατί ήταν ήρωας μιας άλλης ιστορίας, αργότερα όταν πλέον είχα μετατεθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, τότε Γεωργέιας, που θα σας αναφέρω σε άλλη μου ανάρτηση. Ο 3ος από τους εταίρους εδραζόταν στη Λάρισα και ο 4ος στη Θεσσαλονίκη.Ο Ηρακλής ήταν λαϊκός άνθρωπος και ενώ είχε μπουκωμένα αγγεία, κάπνιζε αρειμανίως και ρουφούσε ασυστόλως.Δυστυχώς έφυγε νέος μετά από μερικά χρόνια αν και είχε μεταβεί στο εξωτερικό για ξεμπούκωμα. Φαντάζομαι έφυγε πάνω στη πιο ευδαιμονική του στιγμή, σε ένα αμαρτωλό ξενοδοχείοί  ιππαστί σε μια αιθέρια  νεαρά!